محیط بان

محیطبان - شغل محیط‌بانی، هرچند جذاب و مفید است، اما بدلیل ماهیت خود، با چالش‌ها و خطرات بسیاری همراه است که می‌تواند اثرات جسمی و روانی طولانی‌مدت بر افراد شاغل در این حوزه داشته باشد. بطور کلی محیط‌بانی نیازمند آمادگی جسمانی و روانی بالا و همچنین مراقبت مداوم از سلامت است

​

برخی از مهم‌ترین عوارض این شغل شامل:

1.فشار جسمی بالا: محیط‌بانان معمولاً باید ساعت‌های طولانی در مناطق طبیعی پیاده‌روی و موتور سواری و حتی با خودروهای غیراستاندارد گشت بزنند، این فعالیت‌ها به‌طور مداوم می‌تواند در مناطق ناهموار باعث ایجاد آسیب‌های مکرر به مفاصل، پاها و عضلات شود. تکرار این حرکت‌ها در طول زمان می‌تواند منجر به آرتروز، درد زانو، آسیب به ستون فقرات و دردهای مزمن شود.

2. برخورد با حیوانات وحشی و بیماری‌ها: محیط‌بانان ممکن است با حیوانات وحشی روبرو شوند که احتمال خطرات جسمانی مانند گزیدگی، حملات ناگهانی و انتقال بیماری‌های زئونوز (بیماری‌های مشترک) مانند هاری، تب کنگو یا بیماری لایم را بالا می‌برد.

3. قرار گرفتن در معرض شرایط جوی سخت: محیط‌بانان اغلب در شرایط آب و هوایی نامساعد و نیز در معرض تابش نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش فعالیت می‌کنند. این می‌تواند باعث مشکلاتی همچون سرمازدگی، گرمازدگی یا بیماری‌های پوستی شود.

4. استرس و فشار روانی: کمبود نیرو و وسعت زیاد مناطق ، رویارویی با انواع تخریب طبیعت یا شکار غیرمجاز، نبود امکانات و از طرفی کار در مناطق دورافتاده و بدون دسترسی به امکانات مناسب نیز بر روحیه و سلامت روان تأثیر منفی دارد و می‌تواند باعث استرس روانی و خستگی ذهنی شود.

5. مشکلات خواب و تغذیه: محیط‌بانان به دلیل فعالیت‌های شبانه و یا کار در شیفت‌های طولانی ممکن است با مشکلات مواجه شوند، از طرفی دسترسی محدود به مواد غذایی تازه و مناسب در برخی مناطق باعث می‌شود محیط‌بانان رژیم غذایی نامتعادلی داشته باشند که می‌تواند به سوءتغذیه و مشکلات سلامتی منجر شود.

6.حمل تجهیزات سنگین: آنها مجبورند تجهیزات مختلفی مانند کوله، دوربین، سلاح‌ (غیراستاندارد)و.. را حمل کنند. این تجهیزات سنگین فشار مضاعفی به کمر و گردن وارد می‌کنند که در طولانی‌ مدت می‌تواند مشکلات جدی به بار بیاورد.

محیط‌بانی شغلی چالش‌برانگیز و با خطرات مختلف است که می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد. این افراد باید به‌طور مداوم تحت نظارت‌های پزشکی قرار گیرند و از تجهیزات مناسب وحمایت‌های روانی بهره‌مند شوند تا بتوانند باخطرات احتمالی مقابله کنند.