گفتگو با دو محیطبانی که به اعدام محکوم شده بودند
محیط بان - مردادماه ۱۳۸۶ تاریخی است که هیچ گاه از یاد اسعد تقیزاده نخواهد رفت. او به اتفاق دو همکارش با پنج نفر از شکارچیان رو به رو شده و شکارچیان به سمت آنها تیراندازی کردند. تقیزاده آتش آنان را با گلولهای پاسخ داد که یکی از شکارچیان را از ناحیه شکم مجروح کرد و او براثر این جراحت جان باخت.
در یک شب تابستانی سال ۱۳۸۹ در ارتفاعات بالای ۴ هزارمتری دنا نیز از ۵ اسلحه کلاشینکف ۱۲ گلوله شلیک میشود و در این میانه یکی از افرادی که با محیطبانان درگیر شده با چاقویی در دست از پا در میآید و ادامه زندگی غلامحسین خالدی یکی دیگر از محیطبانان دنا تحت تأثیر این واقعه قرار میگیرد.
حکم هر دو محیطبان اعدام اعلام میشود و سالهایی پر از رنج برای آنان در زندان رقم میخورد تا سرانجام در آستانه نوروز ۱۳۹۵ هر دو محیط بان با رضایت خانواده جانباختگان حادثه از بند آزاد میشوند.
دلمان برای طبیعت تنگ شده است
حالا اسعد تقیزاده میگوید تمام این مدت دلش برای طبیعت و حیات وحش منطقه تنگ شده بوده است. او در گفتگو با خبرنگار مهر میگوید: برای محیط بانی که همیشه در طبیعت است، سخت است یک مرتبه برود در یک فضای بسته. مثل کبکی که ماندن در قفس برای او واقعاً سخت است. طبیعت واقعاً چیز خوبی است. در هواخوری زندان بودیم که باد برگی از یک درخت بلوط را آورد. برداشته بودم و نگاهش میکردم. یعنی من بعد از مدتها برگ درخت بلوطی که باد از بالا آورده بود را غنیمت می دانستم و مدتها به آن نگاه میکردم.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه- مسعود بُربُر/
بقیه را در ادامه مطلب بخوانید....
خواندن بیشتر ..